Duyrulduğu andan itibaren merakla beklediğim senaryosunu Burak Aksak’ın yazdığı 50m2 dizisini Netflix nihayet dün yayınladı. Ben de bir oturuşta bitirdim ve şunu söyleyebilirim ki dizi gerçekten çok iyi olmuş. Burak Aksak’ın kalemini seven biri olarak ben dizinin karanlık atmosferine bayıldım. Karanlık bir film olmasına rağmen mizahı dozunda ve kaliteli. Oyunculuklar da karakterleri bir tık yukarı çıkarmış. Benim en beğendiğim karakterler Gölge (Engin Öztürk) ve Yakup (Yiğit Kirazcı) oldu. Karakterlerini olabilecek en iyi şekilde yansıtmışlar ve sahnelerini izlerken gerçekten keyif aldım. İkisini bir arada gördüğümüz anlar daha fazla olsaydı güzel olurdu. Dizinin mizah kısmını sırtlayan isim de tabii ki Muhtar (Cengiz Bozkurt) ve Turan Amca (Kürşat Alnıaçık). Özellikle Turan Amcayı izlerken fazlasıyla güldüm.
Dikkat Spoiler İçerir!
Dizinin ilk bölümünde Gölge’nin mahalleye sığınmak zorunda kalması ve olayların gelişme hızı çok hoş gelmişti bana. Çünkü olaylar o kadar hızlı ve seri bir şekilde gelişti ki izleyiciyi ikna etmeyi gerçekten başardı. Fakat sonraki bölümlerde Gölge’nin mahalleden kaçmaya çalışması, Mümtaz’dan koruma talep etmesi ve buna rağmen Servet’e zarar vermek için de mahalle için çabalaması çok çelişkili davranışlardı. Karakterin orada kaçmak için devamlı bir yol aramak yerine mahalleye uyum sağlayamaması daha mantıklı olurdu. Çünkü işin ironik tarafı olarak oyuncular birbirine o kadar uyum sağlamış ki o anlarda “Gitmekten ne zaman vazgeçecek?” diye kendime çokça sormuştum. Fazla da sürmedi ve herkes kaynaştı. Bunun olmasının ardından da (bu dördüncü bölümde oldu) karakter gelişimi tam anlamıyla gerçekleşmiş oldu. Bu konuya değinmişken Civan karakterinden de biraz bahsetmek isterim; Civan’ın hikayesi bana Leyla ve Mecnun’daki Kamil’i anımsattı. Evrildiği karakter itibariyle altı dolu bir kötü oldu Civan.
Karakter gelişiminin bir diğer boyutu da negatif anlamda benim için Yakup’tu. En sevdiğim ikinci karakter olsa da Yakup bölümler ilerledikçe hep aynı yerde saydı. Daha farklı bir görev yüklenebilirdi ona. Gölge–Adem ilişkisini kurcalamak dışında bir şey yapamadı ilk beş bölüm dışında. Başlangıçta vadettiği şeylerin altında kaldı bir anlamda. Burada muhtarın ona civan konusunda söylediği “Sen bu mahallenin genci değil misin Yakup, senin bundan nasıl haberin olmaz?” repliği çok güzel ifade ediyor durumu.
Replik demişken, Servet’in gördüğü kabuslardan sonra psikologla konuşurken “Ben gölgemden kaçıyorum, ondan kaçmak için de devamlı daha fazla karanlığa ihtiyaç duyuyorum.” demesi ve buradan hareketle Mümtaz’ı öldürüp onun işlerini de ele almasını, bir anlamda karanlık biriyken kendini daha fazla karanlığa gömmesi olarak algılamıştım ben. İçinde bulunduğu ruh halini ve hissiyatını çok güzel verdi seanslar. Birbirini destekleyen ve karakteri daha güçlü yansıtan bir bütün oluştu adeta replikler – çekimler – ışık arasında. Teknik ve hikaye olarak çok iyi harmanlanmış anlardı.
Dizide Mesut’un öldürdüğü müteahhidin adının Metin Özdemir oluşuyla Selçuk Aydemir eski dizisi Kardeş Payı’na verilen selam da çok güzel bir detaydı.
