Rus Edebiyatı denince her ne kadar akan sular dursa da, muhteşem bir kitaba başlayacağımdan emin olsam da, kitap kalın olduğu zaman gözüm korkar. 100 sayfa çerezdir. 200 sayfa iyidir. 300 tam karardır. Ancak bu sayı 300’ün üstüne çıktıkça gözüm korkar, okumaktan kaçar, mümkün oldukça ertelerim. Çünkü başlayıp bitirememekten korkarım ve yarım kalan her kitap, bitmemiş her hikaye acıdır benim için.
Ancak bu tabularım yıkıldı. Ivan Gonçarov, Oblomov kitabıyla benim tüm tabularımı yıktı. Ben Oblomov sayesinde 637 sayfalık bir kitabın nasıl bir çırpıda okunabileceğini, bundan nasıl zevk alınacağını öğrendim. Herkesin de okuyup öğrenmesini tavsiye ederim. Gelelim incelememize.
İçerik ve İnceleme
Oblomov, hizmetçisi Zahar ve onun eşiyle birlikte Rusya’nın bir şehrinde yaşayan yalnız bir adam. Rus literatürüne giren “Oblomovluk”u ruhunda barındıran kişi. Her sabah uyanıp yataktan kalkmıyor. Uyanıyor. Yatağında kalıyor. Misafirleri bu yatakta ağırlıyor, yemeğini bu yatakta yiyor, hizmetçisi Zahar üstünü bu yatakta değiştiriyor, yatakta yazıyor, çiziyor, okuyor… Hayatı bu yatakta geçiyor. Tam kalkmaya niyetlendiği anda düşünceleri onu ele geçiriyor ve bu kez de düşünmekten kalkmaya vakit bulamıyor.
Yanı başımızda böyle biri olsa nefret ederiz belki, ama Rus edebiyatında sevdiğim kısım da bu. Karakterler her yönleriyle ve derinlemesine o kadar iyi anlatılıyor ki, Oblomov’un tembelliğinden ziyade bilinçaltına, hissettiklerine, düşündüklerine odaklanıyoruz. Onun özünde ne kadar kırılgan ne kadar nahif bir karaktere sahip olduğunu gördükten sonra sempati duymamak mümkün değil. Sayfalar ilerleyip Olga, Oblomov’un ve dolayısıyla bizim hayatımıza girdiğinde ise Oblomov’un bambaşka yönlerini keşfediyoruz ve sempatimiz artıyor. Nihayetinde kitabı göz yaşları içerisinde tamamlıyoruz.
Ve son olarak Zahar. Tam kitap bitti artık rahatım derken beni göz yaşlarına boğan Zahar! Sen kötü hizmetçilerin en iyisisin!
