Ego, daha önce yazımızda hayatından ve eserlerinden bahsetmiş olduğumuz Ayn Rand’ın ileri görüşlülüğünü, zekasını, kelimenin tam anlamıyla aydınlık zihnini ortaya koyduğu distopik hikayesi. Yazar bu hikayeyi 1937’de kaleme almış. Yazıldığı döneme göre çok başarılı olmasının yanında Ego benim bu kadar okuduğum en güzel ilk üç distopik eserden biri.
KONUSU
Ayn Rand objektivizm akımının kurucusudur. Objektivizm akımı yazımızda bahsettiğimiz üzere kolektivizme dair her türlü fikrin karşısında durur. Dolayısıyla Ayn Rand tarafından yazılan bir eserde kolektivizme gönderme olmaması imkansız zaten.
Ego’da anlatılan;”ben”in olmadığı yalnızca “biz” olan bir dünya. Kadın erkek hiç kimsenin değeri yok, ismi yok. Herkesin bir numarası var, ona yüklenen bir görevi var. Hepsi bu kadar. Numaralandırılan bu insanlar birbirleriyle muhabbet dahi edemiyorlar. İşin garibi kimse bu durumdan şikayetçi değil! Uyanınnn heyyy diye dürtmek istiyor insan okurken.
Tüm bu sistemden rahatsızlık duyan tek bir kişi var, o da eşitlik 7-2521. Eğitim hayatı çok başarılı geçmeyince ona sokak süpürücülüğü görevini veriyorlar ve kendisi bu görevden ölümüne nefret ediyor. O zeki bir insan, zekasını, becerisini kullanabileceği alimler meclisinde yer alması gerektiğine inanıyor ve bunun için her şeyi yapmaya hazır!
İNCELEME
Ego son zamanlarda okuduğum en iyi kitaplardan ve özellikle en kolay anlaşılan distopik eserlerden biri. Kısacık bir hikaye olmasına rağmen yüzlerce sayfa roman okumuşçasına bir hakimiyet sağlayabiliyor okuyucu. Üslubun sadeliği ve bu sadelikle beraber gelen etkileyiciliği, anlatımı bayağılaştırmadan okuyucuyu kendisine bağlıyor.
Puanım 8/10.
Canım Ego, canım Ayn Rand. ❤️
Ayn Rand’ın hayat hikayesi için tıklayınız.
